Güzelliği görme yeteneğini kaybetmeyen asla yaşlanmaz.
Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.
Bir kitap, içimizdeki donmuş denize inen balta gibi olmalı.
Hayatın anlamı, bir sonu olmasındadır.
Özgürsün, onun için mahvoldun.
Ağzınızda yemek olduğu an dünyanın tüm sırlarını çözmüşsünüz demektir.
Anlamaya başlamanın ilk işaretlerinden biri ölme isteğidir.
Belli bir noktadan sonra artık geriye dönüş yok. Ulaşılması gereken nokta işte bu.
Yazmak, mutlak bir yalnızlıktır, kişinin kendi benliğinin soğuk boşluğuna düşmesidir.
”Olmamasına razıyım. Oluyormuş gibi olmasın yeter.”
“Milena, sen başkaydın. Hasta bir adamı sevecek kadar hastaydın!”
Kalbimin içerisinde sen varken her şeye katlanabilirim.
“Evet, seni seviyorum budala! Tıpkı denizin, kendi dibindeki bir çakıl taşını sevmesi gibi… Evet, işte sevgim seni böyle kaplıyor! Ve Tanrı izin verirse, senin yanında bu kez ben çakıl taşı olacağım…”
”Asla beraber olamayacağız, aynı evi, aynı teni paylaşmayacağız,
aynı masada oturmayacağız, hatta aynı şehirde bile oturmayacağız..”
Müzikten bu denli etkilendiğine göre, bir hayvan mıydı gerçekten?
